Bezoek Anja deel 1

Ik heb juist zéér tof bezoek gehad: Mevr. Van der Borght heeft mij vijf daagjes vervoegd. De tijd is voorbij gevlogen...

We hebben veel geluk gehad met het weer. Naar Barcelonese normen waren het normale temperaturen voor de tijd van het jaar: 18-19° en het heeft bijna niet geregend. Het weer was maandag zo goed dat we zelfs op het strand konden liggen. Stel je voor, einde oktober en je kan op het strand gaan liggen.

We hebben ook de standaardattracties bezocht zoals Sagrada Familia, Parc Guell en Parc Montjuïc. In de toeristische gids stond ook "Parc Horta de Laberinth" Uiteraard waren de verwachtingen hoog gespannen en verwachtten we een laberinth waar je ten minste 2 uur moet doorlopen om de andere kant te bereiken. Bleek het echter gewoon een park te zijn met een doolhofje van 20m op 20m waarbij de struiken die de muren waren op sommige plaatsen droog waren zodat je er door kon kijken. :)

Wat ook de moeite is, is iets gaan drinken in de cafetaria van "El Cortè Inglés" Dat is hier de tegenhanger van Harrods. Ze ligt aan Plaça Catalunya, het centrale plein in Barcelona. De winkel telt 12 verdiepingen (8 boven de grond en 3 verdiepingen kelder) en op de bovenste verdieping ligt het restaurant. Je hebt daar een fantastisch zicht over de hele stad...

Zaterdagavond zijn we gaan kijken naar Barcelona-Almeria. Barcelona stond 4e in de stand, Almeria 6e. Ik had tickets kunnen kopen voor 18€. Ik moet erbij vertellen dat de toegangsprijs om gewoon tijdens de dag het stadion met 98000 plaatsen te mogen bezoek 17€ is. En we hadden nog eens geluk: normaal hadden we tickets voor de allerbovenste ring maar door een onbekende reden, hadden we tickets gekregen voor plaatsen vlak achter de goal. Wanneer Messi een hoekschop trapte, konden we hem bijna aanraken :)


Barcelona is echt een boeiende stad met heel veel gezichten, hier kun je makkelijk 5 dagen in verdwalen... En dat hebben we dan ook gedaan!

Spaanse cursus

Vandaag was de tweede les van mijn Spaanse cursus. Het is een cursus voor erasmusstudenten die verdeeld zijn over verschillende groepjes volgens hun niveau. Ik (en bijna alle andere Nederlandstalige Belgen) zitten in de laagste. De eerste les vroeg de docent hoeveel spaanse cursus iedereen al achter de rug had. Het gemiddelde antwoord was "een half jaar, een jaar, twee jaar". En ik zat daar met mijn 2 weken :)

Wel grappig dat sommige mensen die al een jaar cursus hebben gevolgd nog steeds echt slecht zijn in Spaans. Dan vraagt de docent. "Es tu piso amoblado?" Antwoord: "si, si me gusto" (Is je flat bemeubeld - Ja, dat heb ik graag) of "Es tu piso buen comunicado?" Antwoord "Passeig de Gracia 234 -3 -4" (Heb je vlotte verbindingen aan je appartement - Graciastraat 234 -3 -4)

Soms is de cursus echt lachwekkend: Duitsers proberen Spaans te horen spreken met zo'n een sterk Duits accent dat je er echt niks van begrijpt; De docent vertaalt soms een woord naar het Engels zodat iedereen het begrijpt maar haar Engels is zo slecht dat ze enkel de simpele woorden kan vertalen.

Het is wel goed dat er zo'n cursus is. Drie keer per week geconfronteerd worden met grammatica, woordjes en dan thuis er op studeren helpt echt!

Tarragona

Wij (Detlev, Koen en Manuel, de Argentijn van ons kot) zijn gisteren op daguitstap geweest naar Tarragona. De treinrit duurde een dik uur en heel de weg lang werd er in de trein operamuziek gespeeld.

Tarragona is een provinciestadje een goede 100 km zuidelijker van Barcelona. Het dateert al uit de Romeinse tijd en ligt net als Barcelona tegen de Middellandse Zee.

In Tarragona hebben we het amfitheater bezocht. Het lag er nog redelijk goed bij en het was prachtig weer dus ideaal voor een foto :) Een beetje verder lagen nog de restanten van een paardencircus. Hier schoot buiten een hoop stenen niets van over.

Tarragona is vooral bekend voor zijn competitie in het levende toren bouwen. Het is dan de bedoeling om met je ploeg zo snel mogelijk een zo hoog mogelijke menselijke toren te bouwen. In de streek rond Tarragona heeft elke stadje zijn eigen feestdag waarop het dan zo'n competitie organiseert.

In de stad zelf stonden nog een oud kasteel, de originele stadsomwalling en een kleine haven. Manuel wou ook zeker gaan kijken naar een "tentoonstelling over oude porsches en Yaguars" Toen we daar aankwamen, bleek het een uitverkoop te zijn van een 20-tal tweedehandswagens, uiteraard waren er geen luxewagens bij. En dan te zeggen dat dat de reden was waarom Manuel mee wou naar Tarragona.

Kortom: mooi, rustig, romeins stadje waar het wel eens tof doorwandelen was!

Verjaardagsfeestje van Giovani

Zaterdag verjaarde mijn Siciliaanse flatmate en daarom gaf hij vrijdagavond een feestje. Vrijdagavond dat wil zeggen: het volk stroomt toe tussen 23u en 23u30. Er was in ons klein appartementje toch een 12tal gasten. Ze kwamen vooral uit Frankrijk en Italië. Het is opvallend hoe Fransen, Spanjaarden en Italianen toch meer naar elkaar toetrekken dan naar andere nationaliteiten. Het zal vooral met de taal te maken hebben.

Er had iemand paëlla gemaakt voor de hele groep. Deze was wel héél pikant en beetje aangebrand. Tegen twaalf uur werd er dan uiteraard gezongen. Onze Siciliaanse vriend was zo trots als een klein kind dat juist een ballon had gekregen :) Daarna bleef iedereen nog hangen tot 3u 's nachts, de grote meerderheid rokend als Turken. Om 3u bonkte onze buurman dan hard op de muren en heeft de Argentijnse vrouw aan haar vriend het bevel gegeven om iedereen buiten te begeleiden. De vrouw draagt echt de broek in die relatie.

Met al dat volk op ons appartement was het precies een scene uit de film: Auberge Espagnol. Er waren Spaanjaarden, Fransen, Italianen, een Roemeense, Argentijnen en twee Belgen. Allemaal mensen met eigen karakter en achtergrond... Dat zal erasmus zijn!

Eerste spaanse testje

Gisteren heb ik mijn eerste test gehad. Deze maakt deel uit van een optionele permanente evaluatie. Een woordje uitleg...

Bij bijna alle vakken aan de Universidad de Barcelona heb je qua evaluatie twee keuzes: Of je legt één examen af tijdens de examenperiode in januari of je neemt de permanente evaluatie. Die houdt dan enkele taakjes en soms een partieel examen in en dan vaak nog een examen in januari.

Het examen zelf ging over "investicació operativa", operationeel onderzoek in het nederlands, een soort wiskunde. Het was tamelijk moeilijk en het lijkt me sterk dat 10% van de klas er zou door zijn. In die les zitten mensen waarvan je in België denkt dat ze onmogelijk in de universiteit zitten: echt nog pubers, neusringen, oorringen (vaak meerdere!), dwaas doen in de les en dan is er nog de "wedstrijd" om het lelijkste haar.

Naar verluidt is in Spanje het eerste jaar van de universiteit hét selectiejaar bij uitstek en zijn de examens dan extra zwaar. Dat vak is juist een vak van het eerste jaar. Gelukkig is dat het enige. De punten van de test zouden we een van de weken terugkrijgen. En te weten dat er voor dat vak alleen nog 2 testjes volgen. Het is wel de manier om te zorgen dat je niet alles laat liggen tot in januari...

België - Spanje

Woensdag was hoogdag voor alle Belgen in Spanje: België - Spanje.
Er was afgesproken met alle Belgische erasmustudenten om de wedstrijd te bekijken in een Belgisch café, hier in Barcelona: "Belchica"

Toen we daar een kwartiertje voor de match aankwamen, was er al veel volk. Zoveel volk dat we de match rechtstaand moesten volgen. De sfeer zat goed: overal rondom werd Nederlands en Frans gesproken, een welgekomen afwisseling na altijd en overal Spaans.

Toen de Rode Duivels na 15 minuten op voorsprong kwamen, was de sfeer helemaal geweldig. Des te meer omdat de cafébaas, zelf een Belg, een rondje had beloofd als de Belgen zouden winnen. Helaas werd het 1-1 en zelfs nog onverdiend 1-2. Het was een boeiende match en je kon als Belg met een geheven hoofd naar huis gaan.

Na de match moest iedereen nog zeggen hoe de Belgen onverdiend hebben verloren en hoe een gelijkspel billijker zou zijn geweest. Zelfs de Hollanders, chauvenistisch dat het geen naam heeft, gaven toe dat een gelijkspel juister zou zijn geweest. Na de match was het nog zeer gezellig: praatje maken met andere landgenoten, zelfs mensen die ik nog nooit gezien had & in het café werden zeer veel Belgische streekbieren geschonken tegen een zeer schappelijke prijs.

De volgende dag heb ik dan eens gekeken op de Spaanse media wat zij vonden van de match en het hing sterk af van welke bron je raadpleegde: de kwaliteitskranten spraken over "eerste moeilijke hindernis voor het WK genomen" of "technisch sterker". De rioolkranten hadden het over "Oververdiende overwinning!" en "België kwam er niet aan te pas". Dan vraag ik mij af welke wedstrijd zij hebben gezien :)

Hoewel ik mij al goed thuis voel hier in Spanje, was het die avond toch "Ons" België tegen "dat" Spanje...

La champagneria...

Hola,

Gisterenavond was er afgesproken met heel wat erasmus-studenten in "La champagneria". La champagneria ligt in Barceloneta, de wijk aan het strand maar tegelijk ook een eerder marginale wijk. La champagneria zelf is een eetcafé dat veel weg heeft van een veredelde stal. Er staat een toog waarachter meer als tien mensen staan die drank schenken en eten klaar maken. Aan het plafond hangen spekken en hespen en het heeft een beetje iets weg van een après-ski café maar dan iets iets meer op eten gericht.

Daar aangekomen om half negen 's avonds was het al heel vol. Niet zonder reden want het eten is er zeer schappelijk van prijs en een glas cava kost 0,70 €. De warme broodjes en hapjes zijn ook zeer lekker en bestaan uit typische Catalaanse kost.

De sfeer zat er goed in: er waren studenten van over heel europa! Iedereen met zijn eigen verhaaltjes en achtergronden. Een van die verhaaltjes ga ik hier toch opzetten omdat het zeer anders is van alle anderen: dat van de Amerikaanse uitwisselingsstudent.

Het eerste ging over zijn taal. Hij zei van zichzelf dat hij Spaans redelijk sprak en uiteraard kon hij engels. Hij zei verder dat hij, omdat hij Spaans sprak, ook meekon in het Italiaans en Frans verstond. En zo waren er nog dingen waarin hij echt blijk gaf van niet echt goed op de hoogte te zijn van wat er in de hele wereld eigenlijk gebeurde.
Over de komende presidentsverkiezing was hij duidelijk: hij was voor Obama! Hij vertelde ook en dat werd echt duidelijk uit zijn verhaal dat het meer gaat om een strijd tussen pro-obama & contra-obama en pro-mccain & contra-mccain dan wel om een verkiezing. Uiteraard zijn er politieke thema's die meespelen maar meer dan dat gaat het om pro of contra, niets er tussen in.

Hij vertelde ook hoe het kwam dat in Amerika een kredietcrisis was: Mensen gaan lenen bij de bank om een huis te kopen. Enige tijd later worden ze benaderd door een leningsmaatschappij die hun lening wilt overnemen, vaak tegen voorwaarden zodat de eerste betalingen minder duur zijn. En enige tijd later wordt de lening weer overgenomen door een andere maatschappij. Ook in de VS, net als in Europa, stijgen de vastgoedprijzen ongeveer 10% per jaar. Hoe redeneren de consumenten dan: "Hé, ik kan een groter huis kopen dan ik kan betalen, elk jaar wordt het 10% meer waard en ik betaal toch steeds kleinere stukjes op mijn afbetaling"
Wat doen de leningsmaatschappijen met die leningen, ze bundelen die dan samen in grotere pakketen en die worden dan verhandeld op een beurs. Uiteraard zijn er altijd mensen die hun lening niet kunnen betalen maar door deze praktijken liep dat aantal hoger op. Dat wil zeggen dat op de beurs leningpakketten worden verkocht waarvan men ervan uitging dat een kwart niet zou kunnen voldoen aan hun betalingen. En toen de groei op de vastgoedmarkt vertraagde, steeg het insolvabele percentage nog meer. Dat tastte het vertrouwen aan...
Het is in dit licht dat de Amerikaanse regering voor 700 miljard $ slechte leningen heeft ingekocht. Tot zover een klein stukje recente economie!

Hoe de spaanse politie drugs bestrijdt: NIET

Gisteren echt het prototype van hoe Spaanse agenten functioneren meegemaakt.

We waren 's avonds nog iets gaan drinken in de zijstraatjes van La Rambla. Er zijn daar veel gezellige en zeer diverse cafétjes. Op de kruispunten van die straatjes staan vaak een groepje zwarte mannen die, als je langsloopt, vragen "want do you want, want coke, ..." Dat zijn dezelfde mannen die 's middags in een rijtje naast elkaar op een witte doek gestolen handtassen verkopen. Aan die witte doek hangen dan touwtjes die ze vast hebben zodat ze snel kunnen gaan lopen.

We liepen dus door die straatjes waar op de kruispunten vlotjes drugs werd verkocht en dan een straat verder staan 6 agenten bereidwillig te poseren voor vrouwelijke toeristen. Die agenten staan daar voor de rest en doen weinig buiten zeer macho kijken. Het contrast was echt enorm: zij staan daar te poseren terwijl er 50m harddrugs wordt verkocht. Het zal zo wel zijn in elke stad maar toch!

receptie rectoraat UB

Vandaag heb ik voor de eerste keer in mijn leven de datum van een examen mogen kiezen. We zitten in het vak "politica del medio ambiente (milieubeleid)" met een 7-tal studenten, allemaal erasmussers. Het vak wordt gequoteerd op één examen tijdens de lesuren. De prof zei gewoon: welke datum willen jullie... Het is 11 december geworden. Ik vraag me af of er daarna nog lessen gaan zijn van dat vak. Zo moet een vak zijn! :)

Gisterenavond was het officiële welkomsreceptie van de Universitat de Barcelona. We zaten in een klassieke oude zaal in een mooi gebouw in het centrum van de stad. Er waren wel te weinig stoelen. De eerste spreker sprak Engels, of dat dacht ze toch. Het was op het randje van lachwekkend. Professoren of studenten, bijna niemand kan hier nog maar een minimum aan Engels. De volgende spreker sprak in het Spaans en de laatste in het Catalaans. Dat verstond echt niemand. De eerste spreker had uitgelegd dat het in Catalunya wettelijk bepaald is dat de voertaal in onderwijsinstellingen Catalaans is: iets meer dan de helft van alle lessen aan de UB worden gedoceerd in het Catalaans.

Verder zeiden de sprekers ook, met trots, dat de UB de hoogst gerankschikte universiteit is van Spanje. Na het spreken was er nog een korte receptie, die een half uur later al weer afgelopen was. Gelukkig hadden wij (enkele Belgen) post gevat dicht bij een tafel vol hapjes want ik had 's avonds nog niet gegeten...

Daarna zijn we met een hele groep erasmus-studenten iets gaan drinken: Hollanders, Duitsers, Noren, een Colombiaan, een Italiaan en Belgen. Opvallend hoe clichés zichzelf altijd bevestigen.

-> Hollanders zijn sympatieke mensen maar hebben een hoge dunk van zichzelf. Als KVM de Europabeker heeft gewonnen is dat dankzij Aad de Mos, zijn er problemen omtrent de financiële crisis dan is dat door België, ... Wel toffe mensen en ze weten nog iets over België ook.

-> Walen en Brusselaars spreken GEEN Nederlands. Ik ben toch al enkele franstalige landgenoten tegengekomen en steeds hetzelfde verhaal: geen of zeer zwak nederlands maar hebben het wel vanaf 10 jaar op school. Als ik dan in het Frans begin, schakelen de meeste over naar het Engels. (en dat ligt niet aan mijn frans want dat is goed genoeg voor een basisconversatie en dat is vaak duidelijk beter als hun Engels)
Het probleem ligt zeker deels aan zwak onderwijs ten zuiden van de taalgrens en ik denk gecombineerd met een zwakkere overtuiging dat een nieuwe taal leren nodig is. Het zijn wel joviale mensen. In 90% van de gevallen, wanneer een vlaming en een waal tegen elkaar praten, gebeurt dat in het Engels. Enige uitzondering op de talenkennis bij onze waalse vrienden was een duitstalige Belg, die sprak Duits, Spaans, Frans, Engels en een heel klein mondje Nederlands.

Zwemmen in de zee...

Ik kan met enige trots vertellen dat België Argentinië heeft verslagen in "truco", een typisch Argentijns spel ... :)

Manuel (de argentijn van op ons kot) heeft drie dagen bezoek gehad van een argentijnse vriend. De laatste avond hebben we dan een ware interland gespeeld. Truco is een zeer bekend kaartspel in Zuid-Amerika. Het lijkt een heel klein beetje op poker en wordt met 2,3,4 of 6 gespeeld. Net zoals "fernet" de drank is van Argentinië is "truco" het spel van Argentinië en Argentijnen zijn zeer chauvinistisch dus gingen ze ons Belgjes eens rap een lesje truco geven. Er wordt gespeeld tot 30. Eindstand: 30-23 voor België :) Maar uiteraard hadden we, volgende de Argentijnen, geluk met de kaarten en hadden we het verkeerd begrepen, het waren 3 sets. Normaal gezien zijn er uiteraard nooit sets bij kaartspelen... België overwint!

Het les volgen gaat nu vlot. Als de prof aanvaardbaar praat, versta ik toch al een zeer groot deel van wat hij vertelt. Het is wel vermoeiend om 2u aandachtig te blijven om op te letten in het Spaans.

De avond erna kan ik samenvatten onder: Pas op voor bars waar de deur niet doorzichtig is. De kans dat het een "exclusieve" bar is, is zééér groot. Een pintje kost daar 10€ en ze laten je er niet met rust... Weer een ervaring rijker!

De daarop volgende dag zijn we naar het strand geweest. Het was nog zeer goed weer, vlot 25°. Nadeel was wel dat er een redelijke wind stond. De temperatuur van het water was zeer aangenaam en de golven zijn hier veel harder en hoger dan in België. Het is dan ook zeer plezant om 50 m van de kust te zwemmen en dan daar te duiken in elke grote golf die langskomt. Er zit best kracht op het water.
Langs het strand lopen ook permanent Pakistani (die eten en drinken aan prijzen: "cola water cerveza cold beer" de hele tijd) en ook een groepje Chinese vrouwen die vragen: "masatge, massage". Een massage kost dan 5€. Ik heb het nog niet geprobeerd dus ik kan niets vertellen over de kwaliteit.

La vida en españa

Hola!

Een kort overzichtje na 4 weken op Iberische bodem:

De lessen verstaan begint beter en beter te lukken en zelfs in interactie met gewone spanjaarden kan ik toch al uitleggen wat ik wil. Vervoegingen van werkwoorden zijn nog wel niet wat het moet zijn, laat staan het gebruik van de talrijke verleden tijden uit de rijke spaanse taal (preterito imperfecto, preterito perfecto, preterito perfecto compuesto, preterito plusquamperfecto en dat zijn enkel de gewone)

Ik leef nu op kot met 2 argentijnen, een italiaan en mijn belgische buddy. De argentijnen vallen goed mee, ze doen goed hun best en koken zelfs af en toe voor ons. Die italiaan is een ander verhaal, ik begrijp nu heel goed waarom Mussolini de oorlog niet kon winnen. Met die mannen is niets aan te vangen. Die praat engels en spaans alsof hij juist geboren is, doet absoluut niks (als er gezegd wordt, was je borden af na het eten NADA, die woont hier al een week en heeft zelf nog niets gekookt, wordt kwaad als mensen zijn taaltje niet begrijpen en rookt zelfs in zijn kamer) kortom absoluut waardeloos.

Het weer is hier nog zeer goed al waait er wel redelijk wat wind op het strand wat de gevoelstemperatuur merkelijk doet dalen. Het zeewater is nog zeer aangenaam van temperatuur en de golven zijn hier groter dan in België, wat het leuk maakt erin te zwemmen.

De Spaanse administratie is echt ongelofelijk. In Barcelona heb je de mogelijkheid om voor 24€ per jaar fietsjes van de stad te gebruiken die echt overal in de stad staan. Maar hiervoor heb je een NIE nodig (een vreemdelingen nummer). Dat is te halen volgens de site bij de policia nacional. 1keer naar ginder: bureau gesloten (enkel VM) // 2e keer: is niet hier maar in het vreemdelingenkantoor, wij naar ginder, is gesloten wegens la merce (feestweek in barcelona) // 3e keer: wij zijn daan om 15u30 terwijl het sluit om 17u. Een security agent kijkt er eens naar, "ah nee, jullie zijn EU dat is gesloten nu, kom morgen terug om 9u // 4e keer: vrijdag om 14u maar uiteraard werken ze vrijdag niet. Maakt 4 keer naar ginder met nada resultaat!

De lessen zelf zijn best wel goed hier. Sommige vakken zijn in grotere groep maar vakken die hier in de second curs (masterjaren) worden gegeven zijn in kleinere groepjes waardoor er wel interactie is met de prof. Ik heb hier in 3 weken al meer gezegd in de les tegen de prof (IN HET SPAANS!) dan in 4 jaren in Leuven. Het ene vak is moeilijker als het andere maar dat zal altijd wel zo zijn...
Voor twee van de vijf vakken heb ik enkel "partiele examens" in het jaar. Wat betekent dat ik normaal gezien in de examenperiode maar 3 examens moet afleggen.

Mijn kookkunsten gaan er hier ook drastisch op vooruit: elke dag vers eten, zelf klaargemaakt. Het is zelfs al zo ver gekomen dat ik (vaak samen met mijn belgische buddy) zelf dingen begin te verzinnen qua eten die we nog nooit hebben gemaakt. Ik zal een meesterkok zijn als ik terug ben in België. Pizza's, caneloni, carne con patate al horno, pasta, ...

Uitgaan in Barcelona is toch ook iets speciaal. Hoewel ik me nog nooit onveilig heb gevoeld, lopen hier toch best gevallen rond. Massa's pakistani die lopende nachtwinkels zijn met (overdag: drank, stukjes cocos, eten, paraplus, ... en 's nachts: rozen, bier, eten) Hier lopen vanaf middernacht tot 's ochtends vroeg op de rambla (de hoofdstraat van Barcelona) zwarte vrouwen die zichzelf proberen te verkopen. Hier lopen zwarte mannen die overdag handtassen verkopen (die liggen dan op een doek dat vastgebonden is met 4 koorden die ze vasthouden, er staat er dan één op de uitkijk voor de politie) en 's nachts verkopen ze drugs.

ciao zapa

Zoals ik reeds verteld heb, woonden we op kot met z'n vijf: Detlev, Koen en 3 Argentijnen. Daar is gisteren verandering in gekomen. De twee mannen hebben ruzie gemaakt zodat heel het gebouw het kon horen. De dag ervoor hadden ze al komen vertellen dat de ene man bij het koppel ging slapen zodat ze een extra kamer hadden om te verhuren. Het stond uiteraard in de sterren geschreven dat dat een onhoudbare situatie was en gisteren is de bom dan gebarsten.

De man alleen is gisteren vertrokken naar Mallorca met de boot, in de hoop daar wel werk te vinden. Probleem is dat beide Argentijnse mannen geen werkpapieren hebben en dus geen werk vinden. Afwachten wie er in de plaats gaat komen...

Iets helemaal anders: Britten haal je er echt altijd uit. Bijvoorbeeld gisteren waren we iets gaan drinken in een zijstraatje van la rambla. We hadden van een propper (iemand die reclame maakt voor een café-bar en meestal iets gratis geeft) een bon gekregen voor een gratis drankje voor een bepaald café. We gingen eens kijken en uiteraard, zoals altijd, geldt de bon maar bij een andere consumatie. Wij waren van plan weg te lopen tot een wildvreemde en duidelijk heel zatte Brit zegt: "I'll buy those guys a drink". En een kwartier later: "What are you having guys?". Uiteindelijk hebben wij in die bar dus niets moeten betalen. Onze Britse vrienden waren een groep 40-jarige mannen waarvan er tegen de avond in slaap aan het vallen waren in hun stoel. Eén van hen is zelfs overgevend het café uitgelopen en toen hij terugkwam: "Give me another whiskey-coke, dear" tegen de barvrouw. Het zijn echte beesten.

Ik heb trouwens het ideale vak gevonden hier. Vanuit de KUL laten ze de erasmus-studenten redelijk hard kiezen wat ze volgen. Op aanraden van Antwerpse studenten, die het wisten van hun voorgangers, ben ik eens gaan kijken in "Politica del Medio Ambiente" (Milieupolicy)
Er zitten daar 6 erasmustudenten, de prof schrijft alles wat hij zegt op het bord (wel handig als hij spaans spreekt) én het beste van alles is: er is één exaampje ergens in december tijdens de schooluren. Het bestaat uit een openboekexamen over een milieutekstje. Op schoolvlak is dit vak echt geniaal. Openboektestje, geen examen, simpele les, ... Als alle vakken maar zo waren.

Hoe mijn portefeuille gestolen werd en ik de dief heb teruggehaald

Enkele dagen na mijn aankomst in "la dulce España" ben ik langs het Belgisch consulaat geweest. Ze hadden dat aangeraden tijdens de infosessie over erasmus van de KULeuven en ik als brave student doe altijd wat van mij wordt verlangd... Het enige wat ze zeiden op het consulaat was dat ik er binnen enkele weken zou terugstaan als mijn portefeuille gepikt was. Ik dacht direct van "overdrijf niet, het zal wel meevallen" MAAR

Gisteren ben ik in een iets louchere buurt van de Rambla geweest samen met Detlev, op uitnodiging van onze beste vriend Giovanni, de luie Siciliaan. Het was al verdacht dat op minder als 100m 7 agenten stonden van la "policia nacional"

Giovanni nam ons mee naar een bar waar je moest kloppen op de deur en dan iemand je binnen liet. Alle ramen waren er verduisterd maar het was er best gezellig en het zat er vol met erasmussers. De specialiteit van de bar was "absinth". Dan krijg je een klein glaasje absinth, een suikertje, een vorkje en een flesje water. Eerst dop je het suikertje in de alcohol en leg je het op het vorkje bovenop het glas. Dan steek je het in brand! Dat herhaal je tot het suikertje is gesmolten. Naar eigen keuze kan je het dan verdunnen met water. Het is echt vies en veel te straf maar zoals de wijze engelsen zeggen: "In Rome, do as the Romans"

Toen we genoeg hadden van de bar, verlieten we de bar en liepen richting rambla. Er stonden daar twee "zatte studenten" met een kaart in hun handen en die vroegen ons de weg naar een onbekende straat. Ze hingen de vervelende zatlappen uit en raakten ons steeds meer aan. Op een gegeven moment vertrokken ze. Toen ze 10m verder waren, vroeg Detlev "Heb je je portefeuille nog?" Er had een toevallige voorbijganger, een pakistaan, teken gedaan naar Detlev. Ik voelde in mijn broek en nada, hij was weg. Dat ik toen zo doortastend gehandeld heb, verbaast me nog steeds. Ik liep achter de dieven aan, die rustig aan het wegwandelen waren. Inderdaad, een van hen had mijn portefeuille vast en was al het geld er aan het uithalen. Gelukkig neem ik nooit veel mee als ik wegga. Ik nam de portefeuille uit zijn handen en heb hem zelfs nog een klets gegeven in zijn gezicht. Daarna ben ik weggelopen richting Detlev en zijn we naar huis gegaan. Het was een goede les en gelukkig hebben we geen leergeld betaald.

Wijze raad: laat mensen nooit je lichaam aanraken, onder geen enkel voorwendsel. Ze proberen altijd, is het niet dat ze de weg vragen, dan vragen ze van waar je komt of wat je "nodig" hebt...